Strzyżenie należy do podstaw sztuki fryzjerskiej – tak, nazywamy fryzjerstwo sztuką, ponieważ wymaga od swoich adeptów wiedzy teoretycznej, praktycznych umiejętności i pasji dla tego, co się robi. Niektórzy uważają, że wszystkiego można się nauczyć, ale z pewnością zauważyliście, że jedni fryzjerzy specjalizują się w strzyżeniu, a inni w koloryzacji, a jeszcze inni w układaniu fryzur. Można powiedzieć, że wynika to z indywidualnych predyspozycji w zakresie manualnym oraz od wyobraźni przestrzennej i kolorystycznej. Są jednak wśród fryzjerów mistrzowie, którzy do perfekcji opanowali i cięcie, i farbowanie, i czesanie. To prawdziwi artyści w swoim fachu – takich utalentowanych fryzjerów spotkasz w salonie MonaVisage. W tym wpisie opowiadamy, jak myślimy o czymś tak podstawowym w naszej codziennej pracy jak strzyżenie i jak wygląda ono z technicznej strony.

Techniki strzyżenia we fryzjerstwie

Klasycznie wyróżniamy dwie techniki strzyżenia, a każdej z nich przyporządkowujemy specyficzne metody. Zobaczmy, jak to wygląda w praktyce.
Techniki strzyżenia klasycznie dzielimy na:

• podstawowe – umożliwiają nadanie fryzurze kształtu poprzez stworzenie linii zewnętrznego i wewnętrznego konturu; służą temu:
• palcowanie – nazywane jest techniką prostego cięcia, stosowaną w
  damskim i męskim strzyżeniu po to, by skracać włosy, wyrównywać ich długość, a równocześnie nadawać, zmieniać lub ujednolicać kształt fryzury; palcowanie może być wykonywane w dwojaki sposób:
  1. od strony grzbietowej dłoni – kiedy strzyżemy górne partie lub tniemy włosy do równej długości, a także wtedy, gdy chcemy skontrolować długość już obciętych kosmyków;
  2. od strony wewnętrznej dłoni – kiedy strzyżemy w okolicach karku, uszu i skroni, jak również gdy tniemy w projekcji, czyli pod różnymi kątami;
• cieniowanie – pozwala na jednoczesne skracanie i kreowanie stopniowanej
  formy fryzury, łagodnie przechodzącego obrysu, niezależnie od tego, czy mamy do czynienia z włosami krótkimi czy długimi; cięcie zaczynamy od skroni i tyłu głowy, przechodzimy w kierunku korony; możemy wykonać cieniowanie:
  1. na tępo – sprawdza się, gdy chcemy unieść włosy;
  2. na pióro – gdy chcemy, by włosy przybliżyły się do głowy; do strzyżenia wykorzystujemy tu nożyczki;
• uzupełniające – ich rolą jest kształtowanie elementów fryzury, nadawanie jej tekstury i objętości; w tym celu wykonujemy:
• degażowanie – umożliwia przerzedzanie włosów na jednej długości, by
  uzyskać efekt: zmniejszenia objętości, jeśli strzyżemy włosy grube, złagodzenia formy fryzury od nasady aż po końce; do takiego strzyżenia służą specjalne nożyczki nazywane degażówkami – mają one specjalne ząbki, sprawdza się też brzytwa, czyli tempera;
• efilowanie – to przerzedzanie włosów tak, by zróżnicować ich długość;
  takie strzyżenie wykonujemy, by: nadać fryzurze lekkość, uzyskać subtelne, łagodne przejścia między włosami o różnej długości lub podtrzymać dłuższe włosy przez krótsze; w ten sposób fryzura staje się łatwiejsza do układania; pożądany efekt możemy uzyskać, efilując pasma w następujący sposób:
  1. ślizgowo – strzyżemy równomiernie, płytko, co pozwala nam ściąć małe ilości włosów z pasma, które zostało wydzielone z separacji pionowej;
  2. skalując (dredowo) – jeśli korzystamy z klasycznych nożyczek, wykonujemy ich czubkami szybkie, drobne ruchy, natomiast jeśli trzymamy w ręce degażówki, wykonujemy ruchy mocne środkową częścią ich obydwu ostrzy;
  3. strzygąc kanałowo – oznacza to płytkie strzyżenie poprzez płynne, posuwiste ruchu nożyczek lub wykonane rogiem maszynki;
  4. pikowanie, czyli strzępienie – nazywane inaczej piórkowaniem; wykonywane jest nożyczkami trzymanymi w odwrócony sposób lub brzytwą, z pomocą których uzyskujemy przerzedzenie włosów na końcówkach i w części środkowej fryzury, co daje efekt postrzępienia, czyli usunięcia ciężaru z krawędzi fryzury czy ujęcia jej objętości, w rezultacie czego powstają charakterystyczne pazurki i rozmyty kontur fryzury;
  5. ząbkowanie – by je wykonać, nożyczki trzymamy ukośnie względem pasma, które jest aktualnie strzyżone, tniemy wyłącznie czubkami;
  6. wcinanie się w końce strzyżonych pasm – oznacza wcinanie się końcem nożyczek w krawędź pasma, które jest konturowane; jeśli tniemy płytko, nadajemy krawędziom fryzury lekkości, jeśli głęboko – nierównomiernie przerzedzamy włosy przy konturowanej linii, usuwając ciężar z obwodu i dojnych partii fryzury.

Strzyżenie dla nadania kształtu fryzurze

By uformować fryzurę, możemy wykonać:

• strzyżenie warstwowe – wykonujemy je poprzez: 1) zachowanie wierzchniej warstwy włosów jako dłuższej, uzyskując w rezultacie podwinięcie włosów; 2) stopniowe skracanie w pionie włosów na wierzchu; w ten sposób powstają fryzury typu bob czy karo;
• strzyżenie geometryczne – oznacza nadanie włosom form figur geometrycznych, takich jak trójkąt czy kwadrat, a także cięcie kątów prostych lub rozwartych; strzyżenie to nawiązuje do estetyki lat 50. i 70. XX wieku.

Strzyżenie na mokro czy na sucho?

By zgodnie z prawdą odpowiedzieć na to pytanie, należy stwierdzić: to zależy – od rodzaju włosów i efektu, który chcemy uzyskać. Co to oznacza w praktyce? Strzyżenie na mokro jest mniej przyjazne dla włosów, ponieważ stwarza możliwość rozdwajania końcówek, ale jednocześnie przy takim strzyżeniu połączonym z myciem, masażem i aplikacją specjalistycznych preparatów fryzjerskich możemy zafundować sobie SPA dla włosów. W rezultacie strzyżenia na mokro może też dojść do niewłaściwego oszacowania długości skracanych włosów kręconych lub bardzo gęstych czy grzywek – po wysuszeniu unoszą się one i sprawiają wrażenie krótszych. Z tych wszystkich względów lepiej jest zaufać fryzjerowi, który najtrafniej oceni, czy strzyc na mokro czy na sucho.

Nasi fryzjerzy podpowiedzą też, jakie cięcie będzie najlepsze i jaki efekt pozwoli uzyskać – zapraszamy do naszego salonu, gdzie kultywujemy sztukę fryzjerstwa z pasją i z sercem.